Poprzez strumień nieświadomości,
Który spływa po mej głowie.
Brnę po strugach wartkiej rzeki,
Lecz już nigdy tam nie dojdę.
Nie ma siły na tym świecie,
Która popchnie mnie ku prawdzie.
Siedzę w klatce - złe okrycie,
Przed prądami mego życia.
Chciałabym wnet zburzyć,
Zrównać z ziemią to miejsce fatalne.
W którym się już nie da istnieć,
Tę twierdzę, moją celę niepokonaną.
rachunek sumienia
spowiedź
pokuta
teraz mogę wszystko
ponieważ wszystkim jest Bóg
a on jest po mojej stronie
Gdy spoglądam codzień w lustro,
Widzę obraz tamtych dni.
To, co w życiu się zmieniło,
I co jeszcze we mnie tkwi.
Nie wiem, co się ze mną dzieje,
Nowy widok - moja twarz.
Wszystko takie same, ale jakby inne,
Czyżby sny przeplotły moją baśń?
Więc w pośpiechu, lecz powoli,
Znów spoglądam w moje lustro.
Widzę w nim nie tylko siebie,
Całych wspomnień jest tam mnóstwo.
Choć już tyle lat przeżytych,
Tyle dni nieprzebłaganych.
To znów patrzę w moje lustro,
I układam sny w zwierciadło.