Szczęście mego życia wzywa mnie.
Coraz mniej dni i czasu. - Błąkam się!
Nie zdążę już, brak mi sił.
Czy uda mi się dopiąć swego? - Pomóż mi!
Coraz trudniej z każdym dniem.
Nie wiem, czy dojdę. - Boję się!

Jestem już bliżej celu, więc powiedz mi,
Czy warto było iść jeszcze raz. - Udowodnij mi!
Teraz już wiem, to nie był błąd!
Moje serce znów płacze strumieniami szczęścia. - Nie ucieknę stąd!
Chcę już tu zostać, proszę Cię.
Koniec już z wędrówką PRZEZ MGŁĘ!!!